Er is mij gevraagd om een leuke Dryly® gastblog te schrijven, bij deze mijn ervaringen met bedplassen. Mijn zoon Pieter was al vanaf heel jong zindelijk, zowel overdag, als ’s nachts. Van de een op andere dag hield dat op en begon hij met bedplassen. Wij dachten dat het wel op zou houden, we deden er niets aan behalve dan iedere dag z’n lakens te verwisselen. Na een half jaar begon ik mij toch wel zorgen te maken. Na een bezoekje aan de huisarts kreeg ik te horen dat het een fase was; die veel kinderen meemaken. Ik hoefde mij geen zorgen te maken.
Nu 4 jaar later baal ik er van dat we zelf niet wat meer actie hebben ondernomen. Ik wist helemaal niet wat de mogelijkheden waren en had het volledige vertrouwen in het advies van de huisarts. Natuurlijk is het zo dat het bij de meeste kinderen over gaat dus ik neem hem niets kwalijk. Maar wel dat ik zelf niet beter gezocht heb op bedplassen en oplossingen daarvoor.
Bedplassen wordt gek genoeg amper besproken onder ouders. Het is een enorm taboe. Ik wist er weinig van en had ook niet het idee dat ik zelf een oplossing kon aandragen.
Op het moment, na 1,5 jaar aanmodderen, dat we de plaswekker voorgeschreven kregen dachten we dat dat direct resultaat zou opleveren. We kochten de plaswekker en waren verbaasd over de eenvoud er van.
De plaswekker bestaat uit een broekje met een zender er op. De zender zendt een signaal naar de ontvanger op het moment dat het kind plast. De ontvanger bestaat uit een groot plastic ding dat je in het stopcontact moet doen. Op het moment dat het kind plast begint de ontvanger een alarm uit te zenden. Het kind wordt wakker en moet zelf naar de WC om uit te plassen en een nieuw broekje aan te doen.
Pieter vond het in eerste instantie vervelend omdat de plaswekker nogal ouderwets was. De plasbroekjes waren van wit dik katoen en niet echt prettig om aan te trekken. Toen die hobbel was genomen had Pieter er grote moeite mee dat hij midden in z’n slaap wakker werd gemaakt om te gaan plassen. Dat hoort juist bij de methode, dus het was fijn dat het werkte. Maar daar vond Pieter wat op….hij haalde ’s nachts de ontvanger uit de stekker en sliep rustig verder in z’n warme, natte bed.
Terug bij de uroloog met het verhaal dat het niet werkte omdat Pieter de plaswekker saboteerde. Toen leerden we de crux van zindelijk worden, training en support; dat was de kern van de plaswekkermethode. Wij moesten er ’s nachts ook uit om samen met Pieter naar de WC te lopen, direct z’n bed te verschonen en een nieuw plasbroekje aan te trekken. Vanaf het moment dat we Pieter ook ’s nachts gingen helpen ging het een stuk beter. Hij was binnen een paar weken volledig zindelijk.
Dat had ik graag eerder geweten. Graag was ik bij de hand genomen toen ik de plaswekker kocht. Graag had ik inzicht gehad in wat er ’s nachts afspeelde met onze Pieter. Gelukkig hebben we met ‘learning by doing’ toch het gewenste resultaat gehad!
Wil jij ook een Dryly® gastblog voor ons schrijven? Neem contact met ons op!
